Je wordt wakker en de wereld is vergaan.

personage: professor

naam: Jack Zweistein

leeftijd:56

lievelings eten: biefstuk met gebakken aardappels

levensmotto: de wereld redden van de tot nu toe ongeneesbare ziekte

land: Nederland

Proffesor Zweistein heeft lekker gegeten. Zijn vrouw heeft zijn lievelingsgerecht, biefstuk en gebakken aardappels voor hem bereid. Toch smaakte het niet zoals anders. De professor is zenuwachtig. Na het eten gaat hij zoals altijd naar boven, werken aan een medicijn waarmee hij de wereld wil redden.

Er heerst een vreselijk virus. Alle mensen zijn besmet en zullen dood gaan als er niet snel iets tegen gedaan wordt.

Het is een belangrijke avond. Professor Zweistein test het medicijn vanavond op zichzelf.

Hij injecteert het medicijn. Het heeft een slapend effect. Hijj valt in slaap. Als het werkt zal hij na tien uur wakker worden en genezen zijn van het virus.

Na tien uur schrikt hij wakker. Het medicijn werkt! Nu kan hij de wereld redden!

Het is twaalf uur ‘s middags en de profesor vertrekt naar zijn laboratorium. Hij wil meer van het medicijn halen en iedereen beter maken.

In alle haast vergeet hij naar zijn vrouw en kinderen te kijken. Hij stapt in zijn auto en rijdt weg. Er is helemaal niemand te zien op straat. Hij vindt het vreemd, maar hij heeft haast en rijdt snel naar zijn laboratorium.

Als hij binnenkomt ziet hij dat er helemaal niemand is.

Hij belt zijn vrouw, zijn beste vriend en alle nummers die in zijn telefoon staan. Niemand neemt op. Hij beseft zich dat hij misschien net te laat is en hij alleen zichzelf heeft kunnen redden. Hij kan zijn tranen niet in bedwang houden.

Hij spoedt zich terug naar zijn auto en gaat naar huis, kijken waar zijn vrouw en kinderen zijn.

Thuis vindt hij zijn vrouw en kinderen, dood in bed.

De professor weet dat hij nu helemaal alleen is!

Hij schrikt zo erg dat hij een hartaanval krijgt.

​

​

Wie is dat?

Wie is dat? Ik zie iemand binnen lopen, ik krijg het benauwd. Hij heeft mooie bruine haren. Ik denk dat ik hem herken hij komt hier elke vrijdagmiddag, maar ik zie hem nooit van dichtbij. Hij komt dichterbij, hij loopt naar mij toe. Ik kijk in zijn mooie bruine ogen. Hij lijkt erg op die ene bekende zanger. Maar wie is het nu? Hij komt steeds dichterbij. Hij loopt naar me toe en ik zie hem nu nog beter. Nu weet ik het zeker. Het is Shawn Mendes. Ik zou willen dat ik uit mijn schilderij kon rennen, hem kunnen omarmen. Maar dit kan niet. Hij kijkt nooit naar mij, maar dit keer komt hij wel, hij kijkt altijd naar andere schilderijen, dit gebeurt nooit! Dit is mijn geluksdag. Hij komt nu wel heel dichtbij, hij kust me. Deze dag kan niet beter!

​

​

​

​

​

​